|
مذهـب مـردم مالــزيا مالزی یک جامعه چند مذهبی است، برطبق ارقام آماری در سال ۲۰۰۰، چهار دین اصلی آن عبارتند از اسلام (٪۴/۶۰جمعیت)، بودائیسم (٪۲/۱۹جمعیت)، مسیحیت (٪۱/۹بیشتر در شرق مالزی)، و هندوئیسم (٪۳/۶). دين اصلي در مالزي اسلام است. مالایایی ها که بزرگترین جمعيت مالزي را تشکیل می‌دهند، همگی مسلمان می‌باشند چرا که هر فرد باید مسلمان باشد تا از لحاظ قانونی بتواند تحت شرایط امور قانونی مالزی قرار گیرد. اگر چه بعد از واقعه جنگ جهاني بسياري از مردم از خارج كشور، مالزي را براي گذراندن دوران بازنشستگي انتخاب كرده اند اما در مذهب تغييري ايجاد نشده است. قانون اساسي مالزي اجازه داشتن هر مذهبي را به طور آزادانه به هر شخص مي دهد و استقرار مكانهاي مختلفي مانند: كليسا، معابد و مساجد خود بازگو كننده وجود اديان مختلف در مالزي است. در صده 14 ميلادي، اسلام به اين منطقه وارد شد و پادشاهي ملاكا در آن زمان با آغوش باز پذيراي آن بود و شخصاً به گسترش آن در منطقه كمك شاياني كرد و كم كم در سراسر كشور گسترش پيدا كرد اما نواحي از كشور كه در تلاش برقراري روابط تجاري با كشور چين بود تحت تاثير آيين آنها قرار گرفتند. مسلمانان مالزي سني هستند و در مدارسشان دين شافعي آموزش داده مي شود. در كشور مالزي روزي 5 بار صداي اذان از منـاره ها شنيده مي شود. در روزهاي جمعه مراکز دولتی و موسسات بانکی به مدت 2 ساعت برای برپايي نماز جمعه بسته خواهد شد. كه ترافيك بسيار بالايي را د اطراف مساجد به همراه دارد. طبق وعده هاي نخست وزير سابق مالزي شکل جدیدي از اسلام” Islam Handhari “(اسلام پیشرفته) در حال شکل گرفتن است كه اهمیت دادن به نقش اطلاعات در اسلام، ارزش کار سخت،صداقت،صبر و مدیریت کار آمد، ایمان به خدا و تقوا از مشخصه های آن بشمار مي آيد.
مالزی کشوری است كه مراسم سنتی زیادی برگزار می شود ،آتش بازی چینی ها در آغاز سال جدید و اجتماع هندوها در غارهای Batu در طی Thaipusam ، جشن هایHari Raya (جشن هاي عمومي)، از جمله این مراسم می باشد. به هر حال صبر کلید صلح در مالزی است، تجلي مذاهب در مالزي نسبت به ديگر كشورهاي مشابه خيلي راحت تر است كه مي توانيد آن را وچود طرح های معماری واقعاً حیرت آوري در مساجد اسلامی، معبدهای بودایی و معابد هندوها و در کلیسا های مسیحی ها در سراسر كشور مالزی مشاهده كنيد.
نژاد مردم مالــزيــا مالزی یک جامعه چند نژادی، چند فرهنگی و چند زبانی است که شامل ٪۶۵ مالایایی و دیگر قبایل بومی، ٪۲۵ چینی، و ٪۷ هندی می‌باشد. مردم مالزی افرادی بسیار خون گرم و میهمان نواز هستند. ایرانی ها را دوست دارند و با توجه به طبیعت بخشنده این سرزمین، بومی ها که اکثرا مسلمانند دارای اخلاقی خوش و دست و دل باز هستند. مردم مالزی دارای نظم و ترتیب در کارها به شکل کاملاً اروپایی می‌باشند. که با توجه به سرمایه گذاریهای شرکت های ژاپنی در این کشور و نظارت و مدیریت ژاپنی ها این نظم در تمام جا ها مشهود است. مالایایی ها از لحاظ سیاسی نقش غالبی را ایفا نموده و گروهی را تشکیل می‌دهند که بومیپوترا نامیده می‌شود. زبان بومی آنها مالایایی، ” باهاسا مالایو” است. در ميان قبايل بومي بزرگترین قبیله بومی از لحاظ تعداد، مردم ایبان از ساراواک هستند که تعدادشان بیش از ۶۰۰ هزار نفر است. برخی از مردم ایبان هنوز در روستاهای قدیمی جنگلی در کلبه‌هایی در کنار رودهای راجانگ و لوپار و سرشاخه‌های آن زندگی می‌کنند، اما بسیاری از آنها به شهر مهاجرت کرده اند. بیدایوه، (۱۷۰۰۰۰) قبیله‌ای است که افراد آن در بخش جنوب غرب ساراواک قرار دارند. بزرگترین قبیله بومی در ساباه، کادازان است. بیشتر آنها کشاورزان مسیحی هستند که از این طریق امرار معاش می‌کنند. اورانگ اسلی (۱۴۰۰۰۰) یا قبایل بومی، شامل تعداد ی از جوامع نژادی مختلف هستند که در شبه جزیره مالزی زندگی می‌کنند. از لحاظ سنتی، شکارچیان و کشاورزان عشایر بسیاری از آنها در مکان مشخصی ساکن بوده و تا حدودی جذب شهرهای جدید مالزی شده اند. اما، آنها به عنوان فقیرترین گروه اجتماعی در کشور باقی مانده اند. نژاد چینی ها در مالزی عمدتا” شامل فرقه‌های بدائیست ماهایالنا، یا مسیحی می‌باشند. زبان چینی در مالزی به انواع لهجه‌های چینی تکلم می‌شود از جمله چینی ماندارین، هوکین/ فوجیان، زبان کانتونی، هاکا و تئوچو. برخی از چینی ها به انگلیسی به عنوان زبان اول صحبت می‌کنند. زبان چینی از لحاظ تاریخی در جامعه تجاری مالزی رایج بوده است. نژاد هندیها در مالزی عمدتا” مردم تامیل هندو از جنوب هند هستند که به زبان تامیلی، مردم تلوگو، مالایالام، و هندی تکلم می‌کنند و بیشتر در شهرهای بزرگتر غرب شبه جزیره زندگی می‌کنند. بسیاری از طبقات متوسط تا بالای متوسط هندی در مالزی به زبان انگلیسی به عنوان زبان اول صحبت می‌کنند. همچنین جامعه‌ای بزرگ از سیکها در مالزی زندگی می نمایند که جمعیت آنها در اینجا بالغ بر ۸۳۰۰۰ نفر می‌باشد.
به بیشتر مالزیایی ها بر اساس حقوق مدنی تابعیت داده شده است همه مالزیایی ها بدون هیچ تابعیت رسمیدر داخل ایالات خود شهروند فدرال هستند. برای هر شهروند کارت شناسائی بهداشتی تحت عنوان ” MyKad ” در سن ۱۲ سالگی صادر می‌شود، و باید همیشه آن را با خود داشته باشد. هر شهروند لازم است کارت شناسائی خود را به پلیس نشان دهد، یا در مواقع اضطراری که هر فرد نظامی باید خود را به وسیله آن معرفی نماید. اگر کارت فورا” در دسترس نباشد، شخص به لحاظ فنی ۲۴ساعت بر اساس قانون فرصت دارد تا با مراجعه به نزدیکترین کلانتری نسبت به دریافت آن اقدام نماید. |